bir ben var benden içerü..

sınırları olmayan bir coğrafyada yapayalnızım sanki..kimsem yok yalnız doğduk yalnız öleceğiz ama hayata tutunmak için bu çaba niye sığındığımız limanlar kim..içimizdeki ben neden çok konuşuyor sesini niçin kısmıyor dışarıdaki sesi duymuyor hep ben diyor hep huzursuz hep kararsız hep isteği olsun istiyor hiç yatışmıyor fırtınalar estiriyor ne savaşlar veriyor..ama susmuyor...susmadıkça boğuluyorum nefes alamıyorum çırpındıkça batıyorum insaf biraz insaf...

mrblar..

uzun bir aradan sonra bloğuma döndüm..ama önce kendime kahvemi alsam pc ve kahve ikilisini çok özlemişim..bloğumu da özlemişim :)çocuksuz gezip tozmayıda özledim ama bir süre daha mümkün olmayacak sanırım..kendi kararlarımı kendim vermeyi istiyorum kimselerden etkilenmeden yönlendirilmeden.. en ufak bir konuda bile müdahale edilmesin istiyorum bazen üzeride o kadar çok baskı hissediyorumki insanlar neden başkalarını yönlendirmeyi bu kadar seviyor hiç anlamıyorum.. bir kitapda okumuştum ''Kimsenin birbirini tanımadığı kimsenin birbine değmediği o yabancılıklarda kendi küçük hayatımda olmak istiyorum..''bazen keşke böyle olsam diyorum..